GR130 van Hertberge naar Aartrijke

klik hier om een verslagje te lezen.

GR130 Hertsberge-Oostveld
voor verslag kan U naar het document gaan via dezew link:

http://docs.google.com/fileview?id=0B0FT4BbpcVI9NGEzZjVhYTktOGYyNC00ZjY3LWFmOWItY2JhOGEzNGQ1ZDJj&hl=nl

De 3 greens

Vanwege de diverse duplicaten van een verslag en de matige kwaliteit van de Blogger editor verwijs ik U naar:

http://docs.google.com/fileview?id=0B0FT4BbpcVI9ZGZkZWY0YWYtMGIzYS00NjJhLTliNWQtODc3OTg5ZGEzMTU4&hl=nl

LAW501: De Zuid-Hollandse eilanden

Van Ouddorp naar Rockanje. De zonnige zaterdag speelde ons in de kaart. Al snel lopen we op de Oostdijkseweg langs een groot natuurgebied. De markering volgt een teerweg die ook als fietspad dient en waarvan veel gebruik wordt gemaakt door wielrenners, mountain bikers en zomaar fietsers. De forse noordenwind (kracht 3-4) is nauwelijks storend wellicht door de overdadige zon. Goedereede is een gezellig oud dorp waar wegens Open Monumentendag een klein marktje is en langs de kade is er een wedstrijd ringsteken. Na het plaatsje Havenhoofd komen we zowaar voor enkele honderden meters op een niet verhard pad. Na de tunnel onder de N57 gaan we de indrukwekkende Haringvliet stormvloedkering op. Er is wel veel lawaai van het gemotoriseerd verkeer maar het zicht over de water met  grote en kleine zeilboten maakt veel goed. Onze lunch hebben we aan de oever. Kort hierna gaan we in noordelijke richting het strand op totdat we via het noordelijkste puntje van het Voornse Duin naar Rockanje lopen waar we met buslijn 210 naar Hellevoetsluis gaan en vervolgens terug naar Ouddorp. De verbinding is redelijk maar het duurt wel een dik uur om de 20 km af te leggen.

Het viel niet tegen door het vlakke land te lopen. Jammer van zoveel verharde weg.

Afstand 19 km.Persoonlijke waardering: **/****

of zie (hetzelfde verslag in PDF): https://docs.google.com/fileview?id=0B0FT4BbpcVI9YTExODU5MWItMDQ2Yi00N2Q3LTgxOTAtM2RmNzgzOTVhZmNm&hl=nl

GR5a Rupelmonde naar Linker Oever

De route Ruppelmonde-Vrasene stond nog niet in mijn catalogus van gelopen trajecten. De afkeer van de zwarte blokjes op de landkaart in deze omgeving belooft niet veel moois, bovendien vind ik het zoeken van de GR markering in de stad een crime.
Op 4-9-9 regende het de hele weg van huis naar de Gelaagstraat in Rupelmonde. Een halfuurtje wachten in de auto deed de ruiten beslaan terwijl de hemel blauwer werd. De regenjas werd al op de kade uitgedaan Het amper ontwaakt centrum vond ik heel aardig. met de mooie kerk waarvan ik de naam alweer vergeten ben. De verkeerde weg die ik voor Bazel nam was onverhard en was gedeeltelijk een populierenlaan. Een stuk dat wellicht aan de GR toegevoegd zou kunnen worden. De pont van Henniksem vaart ieder half uur. Een groot vaartuig dat 2 minuten over de overtocht doet maar waarvan de dieselmotoren altijd lijken te draaien.

Aan de overkant van de Schelde was het rechtdoor en na ruim 1 km vind ik de eerste markering.

Ik loop later weer zonder hulp van de rood-witte markering in noordelijke richting en kom tussen velden en boerderijen in de groenhoek en langs een vrijwel verborgen kasteel dat aan de oostzijde van de Klaverdreef ligt. (wat zien we toch graag de architectonische erfenissen van adel, rijkdom en onderdrukking).

De dreef komt uit op de Bernarduslaan en hier zie ik alleen op de rijbaan een rood-witte markering. Het begint te regenen en omdat ik heel ver weg in het verlengde van de rechte weg door Hoboken de OLV kathedraal zie laat ik me omgeven door lawaaierige auto's, bussen en trams. Ik loop kilometers door klein Marokko op de Kennedytunnel af en vervolgens , als het kan langs de Schelde. Een lokaal eetcafé serveert me 4 spiegeleieren waarschijnlijk omdat ze mijn bestelling vergeten waren. De hond profiteert mee.

Na een 6 tal uren wandel ik onder het Scheldewater naar de Linker Oever met een prachtig uitzicht op de Antwerpese binnenstad. Een gospelzangeres dame luistert op de Scheldedijk een huwelijk op. Ik zie haar niet maar haar stem doet wel haar figuur vermoeden. Dichtbij het gebied waar de Lange Wapper brug/tunnel moet komen bereik ik het eindpunt van deze dag.

Het viel niet tegen als je niet veel verwacht.

Afstand 27 km. (met alle omwegen)

Persoonlijke waardering: **/****

LAW11 van Chaam naar Meerseldreef

Het Grenswandelpad LAW11 is niet het Grenspad. De etappe van Chaam naar Meerseldreef zou 27 km zijn maar bleek 17,5 km. Als ik met mijn echtgenote ga wandelen leveren de misrekeningen altijd langere afstanden op.

Ik moest wat uitlopen na mijn tocht van Le Puy naar Santiago. De auto werd op een verlaten pad op de weg naar Gilze in het bos geparkeerd. Dit had als neveneffect dat ik me tijdens het wandelen zorgen maakte over de conditie van deze buitensporig grote investering bij terugkomst. het ging dus westwaarts. De weersvoorspelling bleek correct met eigenlijkte hoge temperaturen om lekker te wandelen. Geen centje last van die hitte in de Ulvenhoutse bossen die het begin van de waren vormden. Wel was de rood-wit markering oud en vaak afwezig. Je hebt hier dus een extra ondersteuning nodig om op tijd thuis te komen. De geur leek op die van dennenbossen op de Griekse eilanden. (harsgeur?) De paden waren voornamelijk onverhard en pas na 1 uur (9.30) zag ik hier 2 paardrijdende medebewoners van onze aardbol. Horen doe je die wel al was het maar de houtkapper met zaag of de vliegtuigen en -tuigjes. het was eigenlijk een beetje eenzaam daar en daar zijn stiltegebieden, zo worden ze ook netjes op borden aangeduid, ook voor bedoeld. Een beetje een caminogevoel dus. Het laatste stuk waren de Strijbeekse bossen,overigens met een uitstekende markering , waren de laatste van 15 km schaduw.

persoonlijke waardering: tocht voor te zonnige warme dagen. ****

LAW501 Renesse-Ouddorp
20-3-2009

Een superzonnige lekker frisse (8-11 graden) dag met een matige oostenwind. Het parkeren van de auto in Renesse in de buurt van het strand is zelfs in de wintertijd niet gemakkelijk maar ik vond een plekje in de Oosterbaanweg.
Om 9.30 startten we. Dwz de hond en ik. Eerst naar de dorpskern met veel gesloten restaurants en cafés. Het centrum behoort nog een paar weken aan de inwoners toe. Van Pasen tot september wordt het verhuurd aan de toerist. Het kon me niet deren. Even ten oosten van het dorp gaat het tussen de residenties naar het strand dat hier gigantisch breed is. De Noordzee is kalm met de aflandige wind.

Hier en daar een hondenliefhebber is alles wat we aan menselijk leven zien. Tot aan de Brouwersdam is het strand en dan volg ik de dijk die bij de Kabbelaarsbank wordt overgestoken naar het wat decadent aandoend Port Zelande. Terug naar de tijd van Napoleon maar dan wel met frieten. Tot aan de Punt van Goeree loop ik parallel aan de weg maar een paar km voor Ouddorp volgt het pad de zigzaggende dijk die nog trekjes heeft van een echte zeedijk. Ouddorp lijkt een gezellige plaats. Of dit ook zo is in het toeristenseizoen weet ik niet maar dan zou ik hier niet gaan wandelen.
Op deze trip zie je zee, dijk en meer en de enorme effecten die wij hebben op onze omgeving kunnen hebben. Gelukkig zie op veel plaatsen de nieuwe natuur ontstaan juweeltjes van natuurgebied met duizenden vogels die allemaal lijken te kwetteren: ik was hier eerst.
Al met al een mooie tocht met ongeveer 40% onverharde weg.

Afstand op LAW: 20,6 km. Aanloop: 500 m. Uitloop naar bus station Ouddorp: 1 km. Naar auto: 600m.
Persoonlijke waardering: **/****

GR5a van Absdale naar De Klinge
26-2-2009

Het was tijd om een paar nieuwe Meindls (43) in te lopen vòòr vertrek naar Santiago. Dus plande ik een niet al te lange wandeling. Ik werd netjes afgezet ten westen van Absdale op de GR5a. Nu had ik dit stuk 15 jaar geleden ook al gewandeld en herinner me nog de grote hoeveelheid bitumen waarop gelopen moest worden. Daarom kreeg ik de kriebels toen ik op asfalt tegen de forse westenwind moest opboksen. Maar al snel liep ik heerlijk tussen de velden over een modderpad dat uitkwam op een onverharde weg die parallel loopt aan de Hulsterse weg. Na het Kijkuit moet ik de weg delen met auto’s en motors. Het weer is kennelijk te guur voor fietsers laat staan de wandelaar. Vlak na dit gehucht staat rechts een huis dat vroeger een oud spoorwegstation was. Als zodanig dit nu niet meer te herkennen itt 1994.
Tot in Hulst is de weg verhard. Wel kan ik soms beneden aan de dijk op een modderig pad lopen. De westelijke stadswallen van Hulst vind ik toch wel indrukwekkend. We zijn dan inmiddels ruim 10 km verder. Met de wind in de rug eten we op een bankje aan de zuidkant van de winkelstraat onze lunch. Dwz de hond en ik. De eerste kijkt de kat uit de boom alvorens ze haar eigen brokken eet. Ten zuiden van Hulst licht een aangelegd bos (na ruilverkaveling) en erop aansluitend tegen de grens met België is een waterwingebied.

De wind zorgt voor het zwiepende geluid van de dennen. Prachtig.
De oude spoorbedding van de trein naar Sint-Niklaas moet ik volgen om op het rechte pad te blijven maar eenmaal hiervan weg is er het vlakke polderland dat doorkruist wordt door 3-4 m brede betonweggetjes. Links zie ik dan het langgerekte dorp De Klinge.
De teller staat inmiddels 19 km en ik wil de schoenen wel snel inlopen maar het liefst zonder blaren en we stappen terug naar Hulst.

Afstand op GR: 19 km. Uitloop naar Hulst: 6 km
Persoonlijke waardering: **/****

GR5a van Absdale naar De Klinge
26-2-2009

Het was tijd om een paar nieuwe Meindls (43) in te lopen vòòr vertrek naar Santiago. Dus plande ik een niet al te lange wandeling. Ik werd netjes afgezet ten westen van Absdale op de GR5a. Nu had ik dit stuk 15 jaar geleden ook al gewandeld en herinner me nog de grote hoeveelheid bitumen waarop gelopen moest worden. Daarom kreeg ik de kriebels toen ik op asfalt tegen de forse westenwind moest opboksen. Maar al snel liep ik heerlijk tussen de velden over een modderpad dat uitkwam op een onverharde weg die parallel loopt aan de Hulsterse weg. Na het Kijkuit moet ik de weg delen met auto’s en motors. Het weer is kennelijk te guur voor fietsers laat staan de wandelaar. Vlak na dit gehucht staat rechts een huis dat vroeger een oud spoorwegstation was. Als zodanig dit nu niet meer te herkennen itt 1994.
Tot in Hulst is de weg verhard. Wel kan ik soms beneden aan de dijk op een modderig pad lopen. De westelijke stadswallen van Hulst vind ik toch wel indrukwekkend. We zijn dan inmiddels ruim 10 km verder. Met de wind in de rug eten we op een bankje aan de zuidkant van de winkelstraat onze lunch. Dwz de hond en ik. De eerste kijkt de kat uit de boom alvorens ze haar eigen brokken eet. Ten zuiden van Hulst licht een aangelegd bos (na ruilverkaveling) en erop aansluitend tegen de grens met België is een waterwingebied.

De wind zorgt voor het zwiepende geluid van de dennen. Prachtig.
De oude spoorbedding van de trein naar Sint-Niklaas moet ik volgen om op het rechte pad te blijven maar eenmaal hiervan weg is er het vlakke polderland dat doorkruist wordt door 3-4 m brede betonweggetjes. Links zie ik dan het langgerekte dorp De Klinge.
De teller staat inmiddels 19 km en ik wil de schoenen wel snel inlopen maar het liefst zonder blaren en we stappen terug naar Hulst.

Afstand op GR: 19 km. Uitloop naar Hulst: 6 km
Persoonlijke waardering: **/****

3 etappes van de North Downs Way (VK)

7-3-2009 van Farnham naar Guildford

Dit pad dat begint in Farnham en eindigt in Dover gebruikte ik om te trainen in heuvels met een gevulde 60L rugzak. Het loopt over de noordelijke richel van kalk waarop een laag klei ligt. De treinverbinding vanuit Woking waar we verbleven is perfect. De spoorwegen zijn efficiënt en de beambten vriendelijk. De zon scheen en mijn schoonzoon, die vreesde dat deze wandeling een beproeving zou worden, werd allengs vrolijker. Uit het station ga je even in oostelijke richting en vlakbij de doorgaande weg ga je rechts. Daarna is het continu op onverharde paden tussen bossen, moeren, weilanden en een groot golfterrein. De voetstappen in de modder tonen dat we niet alleen hier lopen. Het is zondag en regelmatig ontmoeten we medewandelaars die niet beroerd zijn om een praatje te maken. Er is zelfs wild te zien. Voornamelijk konijnen en de 3 herten die de heuvelrug op renden zien in de mens nog steeds een bedreiging. De heuvels in dit stuk zijn niet steil. Helaas is in de achtergrond vrijwel continu het geraas van de A31 hoorbaar. Er is genoeg tijd voor conversatie die gaat over politiek en economie, de emotionele en fysieke groei van de kleinkinderen en golf. We vergeten zelfs af te slaan op de Moor Park Way maar de Greensand Way brengt ons door het prachtige Moor Park weer op het rechte pad. De tijd vliegt en voor dat we het realiseren lopen we op verharde weg door het dorp Puttenham met zijn

sprookjeshuisjes.
Als we een pub willen induiken, wordt wegens nieuw tapijt verzocht de schoenen uit te doen. Begrijpelijk maar we hebben er geen zin in en lopen verder. Een naar frietvet stinkend theehuis annex art gallery niet ver voor Guildford voorziet ons van thee, choco en scones. Zo zijn er nog meer pubs die het leven langs dit stuk van wandeling aangenaam maken. Het pad was uitstekend gemarkeerd met afbeeldingen van een eikel , kleine pijltjes of gewoon richtingbordjes. Als we Guildford naderen gaan we bij de rivier Wey van de NDW af naar het station in de stad, Er is iedere 10 min. een trein naar Woking.

Afstand: 20 km (met de omweg) Uitloop: 2 km
Persoonlijke waardering: ***/****

9-3-2009 van Guildford naar Dorking een randgeval.

De zon was nog minnetjes toen we om 8.15 in Guildford de rivier Wey opzochten en de North Downs Way opgingen. We kwamen in de moeren die de rivier omgeven en na een korte passage van een bewoonde wijk waren we op den buiten en bleven het hele (onverharde) pad tussen bossen en weilanden.

Het had de nacht ervoor geregend en het pad is een groot glibber spektakel. Als je zo de zuidvallei inkijkt met prachtige grillige kale bomen als eenzame wachters dan neem je dat op de kop toe. Ook hier enkele medewandelaars die zich uitzonderlijk vriendelijk gedroegen. Een paardenboer leek zelfs euforisch. Beter dan andersom. Andere padgangers waren vergezeld van honden meestal labradors die dikwijls allemans vriend bleken. Zelden vind je hier afval en er zijn zelfs plaatsen in het bos waar je hondenpoep moet worden opgeruimd! Ten noorden van Chilworth kruisen we Martha’s hill waarop een forse kapel pronkt. Het uitzicht is er prachtig. Het pad buigt naar het noorden en volgt lange tijd de bosrand om uiteindelijk dwars erdoor te gaan.
Vaak volgt de NDW het oude pelgrimspad maar het zou gevaarlijk zijn ivm het verkeer je strikt aan deze oude voetgangersweg te houden. Na een open terrein (Steer’s field) en de Saint Barnabas pelgrims kerk verlaten we de NDW en lopen via een klein pad naar Dorking. Aan de rand van de stad ligt het Weststation vanwaar we terug naar ons verblijf gaan. Het was een heerlijke dag met veel zon. (en wind)

Afstand op het NDW pad: 20 km Aanloop: 2 km. Naar station in Dorking: 1,3 km Van Woking station naar huis 2 km
Persoonlijke waardering: ****/****

11-3-2009 Dorking naar Mersham

Een langere treinreis van 46 minuten bracht me op deze mooie dag naar het uitgangspunt in Dorking. Het is 9.15. Ik ben snel opgewarmd door de klim naar de NDW. Het pad voert zachtjes afdalend lang een enorme wijngaard met in het midden een boerderij. Echt Frans. Snel nadat ik denk vandaag snel thuis te zijn begint de klim van Box Hill incluis vele treden. Een prima oefening voor de kuiten. De 9 kg in mijn rugzak wegen nu echt door. Het geeft me altijd een beetje vreemd gevoel als na veel zwoegen ik boven aankom en een autoparkeerplaats aantref. Als ik wat ben bijgekomen slaat dat gevoel om naar een zekere trots.

Er staat inderdaad veel buxus (box) die meerdere meters hoog worden. Er zouden ook ware bomen staan maar die heb ik niet gezien. Ik ploeter voort over het modderige pad en kom sporadisch nog een medewandelaar tegen. Bij Betchworth kom ik op 1,5 km teer terecht maar loop al snel eenzaam op Poor’s Field langs de rand van het bos. De glooiende heuvels kleuren groen in het voorjaarslicht. Na 3 uur krijg ik honger en neem me voor om op het eerstvolgende bankje te lunchen. Na 20 minuten bleek die bank bezet door 4 dames en omdat ik ook mijn schoenen wilde luchten trok ik verder.

Tegen Merstham begint de drukke M25 door te klinken en met dit geluid achter me, de vliegtuigen van Gatwick en Heathrow van beide zijden trek ik op een tochtige wei mijn schoenen uit. Alles wat Simone voor me heeft klaargemaakt gaat er in een keer in. Hierna wordt de M25 op een hinderlijke afstand gevolgd tot de passage van het lokale golfclubveld. Even later verlaat ik het pad en ga naar Redhill waar de trein me weer terugbrengt. Het is inmiddels 6 uur na de start. Een wondermooie dag.

Afstand op NDW: 17,5 km. Aanloop: 1,3 km. Uitloop naar Redhill: 3,2 km
3 toppen van 160, 210 en 230 m. Laagste punt 35 m

Persoonlijke waardering: ****/****

LAW11 door de zak van Zuid Beveland naar de Zoom van Bergen

Woensdag 18-2-2009

Om de LAW11 of Grenslandpad te volgen moet men tegenwoordig door de Westerscheldetunnel. Als je je door de buschauffeur op het tolplein laat afzetten zie je al snel de rood-witte markering
op een paal plakken. Wij kwamen met de auto en startten om 9.20. Het was droog, koud en er was een dikke laag wolken zorgden voor een uniforme landschapskleur. Na bijna 4 km asfalt mochten we ruim 700 m over een modderige dijk tussen de minipony’s wandelen. Een verademing.
Vlak voor Nisse werd het aangenamer lopen. De Oudekamersdijk wordt omzoomd door, vaak versierde, houten paaltjes waarvan elk herinnert aan een kind dat overleden is aan een stofwisselingsziekte. Bijzondere en zeldzame ziekten en een even bijzondere plaats om de overleden kinderen te herdenken. Ontroerd stapten we Nisse in. De weg die we namen riep herinneringen op aan een logeerpartij bij een van de werkneemster van mijn vader in de 50tiger jaren. Het huisje herkende ik niet meer maar wel de straat. In Nisse doet men veel voor de toerist die er, gelukkig voor ons, niet lijken te zijn. De zon speelt met onze verwachtingen. Een rondje om het dorp brengt ons in prachtig laagliggend weilandgebied. (N51 27 12.4 E3 50 53.1) en tenslotte belandden we op een van de vele dijken die hier deels onverhard zijn. De regio rond Nisse is een oud gedeelte van Zuid Beveland met een heggenlandschap. De meidoornstruiken zijn legendarisch. Als we Nisse verlaten lopen we richting ’s Gravenpolder omgeven door zgn nieuw land. De paden zijn geteerd en de omgeving is weinig charmerend. Na bijna 21 km komen we aan de statige en serieuze dijk van de Westerschelde.

Er is geen wind en het stille water maakt verre vogels dichtbij. Bij Kapelle raakt de LAW bijna de A56 die we hier na 25 km verlaten. Het is nog bijna 3 km naar het NS station. Met de trein en de bus in Goes is er een goede verbinding met het tolplein van de Westerscheldetunnel.

Afstand: 25 km. Aanloop: 0 km. Uitloop: 3 km.
Persoonlijke waardering: */****

Kapelle-Krabbendijke

Zaterdag 21-2-2009 In Terneuzen gaat 1 x per dag een bus rechtstreeks naar Krabbendijke. (veel streng protestante jongeren bezoeken er de middelbare school) Ik miste die en ook de daarop volgende. De reisduur met de bus is overigens 1.45 uur. Dus ik nam de auto en startte met de wandeling in Kapelle 40 minuten na vertrek. De LAW11 loopt op de zeedijk. Het was weer windstil. De watervogels vertrouwen de mens nog steeds niet en vliegen kwetterend weg. Het zal wel aan de hond liggen alhoewel die nauwelijks hoger is als het wintergras.

Er was een sporadische hondenuitlater en wat verderop hengelaars met hun glimmende uitrusting. De vissersparaplu en stretcher hadden ze niet nodig. De vis hen kennelijk ook niet.

Je bent als visserman er in ieder geval even uit.
In Hansweert zie je de restanten van de oude sluizen die bewust bewaard worden voor het nageslacht. Even verder gaat het op een verharde weg Kruiningen in. Dit was een van de dorpen die zwaar hebben geleden tijdens de watersnoodramp op 2-2-1953. Het kleine centrum is een zekere verademing. Een kop koffie smaakt perfect in het gezellige eetcafé in de hoofdstraat. Het hele pad is verhard en dat vind ik onaangenaam voor mijn voeten (en geest) Er is een mooi stukje wad bij Waarde maar daar mag je niet aan de zeekant over de dijk. Ik baalde dermate dat ik erop gokte dat wetsdienaars op zaterdagochtend ook verlangen naar een ontspannen weekeinde en zich rustig zouden houden. De pret is echter snel over en de wandelrichting wordt noord. Naar het dorp Krabbendijke over de hoofdweg. Ik ben blij om bij het station aan te komen. Van hieruit gaat er uurlijks een stoptrein richting Vlissingen.
Voor € 3.00 zit ik in mijn auto. Waarom de LAW 11 door Zuid-Beveland loopt vind ik een raadsel. Alleen Nisse en omgeving zijn de moeite waard. Bovendien is dit geen grensgebied. Spelen commerciële factoren een rol?

Afstand over GR 19,8 km. Aanloop vanuit Kapelle treinstation: 2,8 km
Persoonlijke waardering 0/****

LAW11 Grijs en somber van Krabbendijke naar Bergen op Zoom

24-2-2099. Een stukje LAW dat ik met weinig plezier begon gezien de slechte indrukken die ik van het stuk Kapelle-Krabbendijke heb overgehouden. De bus en treinverbinding naar Krabbendijke is perfect en de LAW ligt ruim 300 ten westen van het station. Dan is de richting noord tot aan de zeedijk (slecht gemarkeerd) en dan loop je hierlangs aan de landkant. Saai. Een tijdje later negeer ik het verbod om op de dijk te lopen en zelfs de hond rent enthousiast heen en weer over het zachte korte gras. Er zijn uitgestrekte schorren en slikken met toch maar weinig zichtbaar wild. De laagwaterlijn is zover weg dat ik die niet kan zien. Het ruikt onaangenaam. (methaan?).

Resten van het haventje van Rilland staan triest in de modder.
Ze houden het amper vol. Na 10 km ga ik het Rijn-Schelde kanaal over en volg snel daarna een parallelweg van de oude Rijksweg. Die wordt 2 maal gekruist en dan kom je in een golvend terrein (opgestoven zand). De markeringen zijn hier perfect. Een lama op een weiland dat omgeven wordt door een erg nat pad doet me nadenken over Darwin. Na een korte klim op de uitzichttoren van de Kraeyenberg is het richting oost naar de bossen ten oosten van de N56. De paden zijn hier onverhard en het duurt te kort om bij mijn bestemming te komen. Een heerlijke kop koffie in de jeugdherberg pept me op. Rrood-witte strepen wijzen me de weg naar het station in Bergen op Zoom waar honderden carnavalsvierders richting Roosendaal willen. Er is ieder half uur een trein richting Vlissingen. De bus brengt me verder naar huis.

Afstand: 26 km. Aanloop: 300 m. Uitloop naar treinstation: 2 km.
Persoonlijke waardering: **/****

Het Noordzeekustpad van Hoek van Holland naar Haarlem.
In 3 etappes

9-2-2009: midwinter: regen, sneeuw, storm en zon. Zowat alles wat het weer te bieden heeft in deze tijd van het jaar kwam aan bod. Het trok 1 dag alle aandacht en liet geen ruimte te genieten van het natuurschoon. Het lukte de zon af en toe door de wolken te komen. Het treinspoor eindigt in het Niederlandse Cap Finestere: Hoek van Holland. Hier begint het Zuid-Hollandse stuk van het Noordzeekustpad. Ik verlies al snel de markering maar kom uiteindelijk wel op een
pad achter de duinen. Achteruitkijkend de kranen van de Maasvlakte. Bij een parkeerplaats is het weer mis.
Ik zoek het strand op dat momenteel wegens drijfzand tgv opspuiten verboden terrein is. Dan maar door de duintjes ploeteren. Het pad volgt een dijk met aan de zuidoostzijde immense velden onder glas. Hier en daar de grijze pluimen van ex-aardgas.
Een eind verder (N52 02 07.6 E4 12 39.7) mogen over een lang hondenuitlaatterrein lopen waar 3 Beaufort onvoldoende is om de onaangename geuren te verdrijven. Daarna gaat het richting duinen en lopen we tot het Scheveningen Gemaal in grijze stilte. Het schemert op de Scheveningse boulevard en het strand ligt in het duister. De miezerige regen koelt me aardig af. Een forse tocht met onaangenaam weer maar op het einde is er een mooie duinomgeving. Iets voor het voor- of najaar.

Afstand op GR: 31,1 km
Persoonlijke waardering: **/****

Van Noordwijkerhout tot Katwijk
10-2-9 Een parkeerplaats (N52 16 19.6 E4 28 09.9) aan de Randweg in Noordwijkerhout ligt slechts een paar honderd meter van de LAW502. Al snel na de start begint het wat te regenen en wijs geworden door de jaren wacht ik niet totdat ik al nat ben met mijn poncho aan te doen. De hond lijkt jaloers te kijken. Al snel lopen we door de duinen die je zo in Afrika doen wanen behalve de 3° C natuurlijk. De duinen blijven tot Noordwijk aan Zee ons uitzicht bepalen. Het weer wordt grimmiger met striemende ijskoude wind uit het noorden. Windkracht 8 vertelde de eigenaresse van een restaurant me toen de hond en ik wat op verhaal moesten komen. (we waren nauwelijks opgewarmd van het bezoek aan het filiaal van Blokker) De hond kreeg mijn nootjesreep om geen energietekort op te lopen. Ze was al drijf. Een half uur lang heb ik wat door het bijna matte glas van het restaurant naar het strand zitten staren maar moest uiteindelijk toch door. Het duurde 10 minuten voordat ik mijn poncho weer aanhad. (had ik binnen moeten doen) Na het passeren van de bebouwing kwam ik weer terecht op het mooie pad door de duinen. De hond liep sneller als er een laaggelegen stuk van het pad in het vooruitzicht was. Hierdoor was ze wat beschut tegen de sneeuw en de wind. Er liepen zowaar nog andere mensen. Na 3 km werden we bijna het dammetje van de uitwateringsluis van Katwijk afgeblazen. Bij de oude vuurtoren leek mij het voor de hond niet verantwoord om nog eens 14 km naar Scheveningen te wandelen en vroeg het thuisfront mij te komen ophalen. De auto was heerlijk warm.

Afstand: 11 km
Persoonlijke waardering: **/****

Haarlem naar Noorwijkerhout
Het was de bedoeling om in 4 dagen het LAW502 traject Hoek v Holland naar Haarlem te wandelen maar door het slechte weer moest het stuk door Meyendel worden weggelaten. Het laatste stuk werd daarom wat langer dan aanvankelijk gepland. Met de trein in 30 min. van Den Haag NOI naar Haarlem. Om 9.10 stond in midden tussen de reizigers in de stad op zoek naar de Sint Bavo kathedraal. De zon scheen maar nog niet op het plein voor de kerk. Helaas was die ook niet open. De oude winkeltjes in het nu rustige centrum van Haarlem zijn mooi onderhouden.
Een plakkaat op de kerkmuur vermeldt dat er veel Vlaamse architectuur is.
Zelfs een Vlaamse wandeling is er uitgezet. Ik volg met moeite de LAW markeringen die ik natuurlijk kwijtraak. Pal west is de te volgen richting en vindt uiteindelijk een lange weg langs een smal kanaal. Dit gaat over in een schelpenpad en leidt uiteindelijk naar de spoorlijn Haarlem Zandvoort waar de duinen beginnen. Ten westen hoor ik de auto’s racen op het racecircuit en in het oosten stijgen de brommende vliegtuigen op van Schiphol. Het pad is hier verhard maar na een klein stukje Zandvoortselaan komen we in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Wat een prachtig gebied met beboste golvende duinen waar dode bomen gewoon blijven liggen. Er zijn tientalle paden en ondanks de uitgestrektheid (3400 ha) kom ik er nogal wat mensen tegen. Het is er brandschoon met veel prullenbakken bij de bankjes.

Wat een plezier hier door heen te wandelen. Na 27 km kom ik met stijve voeten en een krampend rechter been bij de Langeveldseslag. Bij deze duinovergang zijn enkele café s en een snackbar. De meeste zijn dicht. Een erwtensoep waar de lepel in blijft staan doen de pijntjes om een of andere reden verdwijnen. Om 15.30 begin ik aan de laatste 5 km van die dag. Nog 1,3 km over het strand en dan weer .....jawel duinen tot de Duindamseslag bij Noordwijkerhout waar een welwillende schoonzoon mij ophaalt. Hou je van bos en duinen dan is dit een aanrader.

Afstand: 33 km. Totale duur wandeling: 7.15 uur

Waardering ****/****

GR129 van Brugge naar Bulskampveld: een wilgentocht.

4-2-2009

Het vroor maar er was weinig wind. Ik parkeerde mijn auto bij het station in Beernem en werd tussen een groep schoolkinderen naar Brugge gereden. Het startpunt van de GR129 ligt bij de de Katelijnestraat. (N51 11 58.6 E3 13 46.1). Na 2,2 km op het fietspad lang het kanaal Gent-Brugge-Oostende gelopen te hebben wordt ik de N60 overgestuurd en kom dan op een onverhard pad omgeven door bomen met berijpte takken. Ze vormen de kanten van een oude spoorwegbedding. Het sprookjesachtige van de omgeving wordt alleen verstoord door een op een energiecentrale lijkend gebouw ten noorden van het pad. Waarschijnlijk voor de energievoorziening van het Sint Lucas ziekenhuis. Maar verder geen klagen want ik loop van de ene verrassing naar de anderen. Vlak na Assenbroek kom ik bij de gelijknamige Meersen met zijn laagliggende bevroren zanderige weilanden en ontelbare knotwilligen.

Zigzaggend door velden is er een ander juweeltje: de oever van het eerder genoemde kanaal. Govaerts Noord heet het natuurterrein waar je vrij doorheen mag wandelen. De schoonheid lijkt deels te danken aan de eetlust van de ezels die er grazen. Nu waren ze ogenschijnlijk alleen jaloerse getuigen van mijn lunch. In Beernem kwam ik dicht bij het station waar mijn auto geparkeerd stond maar moest naar het Bulskampveld waar ik een 1,5 jaar geleden een eerste kennismaking met de GR129 had. Een mooie dag.

Afstand op GR:21,9 km. Aanloop 1km. Uitloop naar station Beernem: ongeveer 4 km
Persoonlijke waardering: ***/****

LAW501 van Renesse naar Kamperland
1-2-2009

Mijn wandelmaat en ik parkeerden één van onze auto’s op een verlaten parkeerterrein van het vakantiehuispark de Banjaard in Kamperland. Vanuit Haamstede (N51 42 52.8 E3 43 50.1) liepen we tussen verlaten vakantiewoningen geruime tijd op geasfalteerde wegen. Het mooiste stuk van de wandeling zijn de duinen die we bij de Zeepse duinen (N51 41 50.5 E3 44 04.7) introkken. Er grazen tamme zwarte Shetlandpony’s. Een prachtig gebied zeker na de passage van het verlaten centrum van Haamstede. De zon scheen volop maar geeft nauwelijks warmte deze tijd van het jaar. Bij Westenschouwen werd het duinlandschap ingeruild voor dijk en dam. Maar voordat we de stormachtige snijdende NO wind ons liet kastijden bezochten we een van de restaurants op “de kop” van Westenschouwen. De erwtensoep smaakte voortreffelijk.

Een flink aantal (4) kledinglagen beschermde me effectief tegen de aanvallen van de natuur. Bij Neeltje Jans raakten we bijna de weg kwijt omdat we de markeringen niet opmerkten. We werden daar overigens wel beloond met een onverwacht stuk met zandpannetjes en een kreek. De beschutting ervan was meer dan welkom. Na passage van de sluis ging het recht toe recht aan naar Kamperland. Het was een gezonde dag.

Afstand op LAW: 23,8 km Geen aanloop en uitloop.
Persoonlijke waardering: ***/****

GR122 van Quiervrain naar Bonsecours
Hulde aan de NMBS

Weer zo’n schitterende dag met vrieskou en een straffe oosten wind. West Henegouwen. Met de trein van Bergen naar Quiérvrain en terug vanuit Peruwelz. Een aanlooproute van 1 en uitloop van ong. 3 km.

Quiérvrain is een wat ongezellig grensstadje waar Fransen brandstof komen tanken en er opmerkelijk veel juweliers langs de hoofdstraat hun etalages hebben.

Het was koud maar helder. Ik merk dat lopen van -5 tot 12 ºC, een beetje afhankelijk van wind, neerslag en terrein het prettigst voor mij is om te wandelen. Deze dag was dus eigenlijk ideaal. Onze 11 jarige hond met haar 4 seizoenen pels ging mee.
Net over de grens (N50 24 12.9 E3 40 26.6) vonden in noordelijke richting het steegje met aan het einde de gekende markering. We lopen enkele kms langs de Grande Honelle paralel aan de grens en komen door de velden aan bij de E19. De grensovergang daar wordt gemarkeerd door een kerktorenhoog monument dat van ver te zien is. Na de concessie aan het autoverkeer lopen we een tijd op een geasfalteerde weg St.Aybert in. Er is niet veel te beleven . Vlak over het kanaal van Condé naar Pommereoul genieten op een oude boomstam van onze lunch.

Het lange pad langs het kanaal is een oase van rust maar op het einde is er een motorcrossterrein dat tot vele kms eromheen veel geluidsvervuiling geeft. Op het Étang Chabauld-Latour drijven structuurloze vormsels met hier en daar een rokend schoorsteentje omgeven met eendjes die door de golfjes ritmisch bewegen. Ze liggen braaf in een V vorm. Na enige tijd dringt het tot mij door dat het eendenkooien zijn. Een canarderie.


Condé is een gezellig oud stadje en we worden in een plaatselijk eetcafé uitgebreid voorgelicht over de fantastische tripe. We nemen er frites en een 1,5 cm dikke plak gebakken ham want we moeten per slot nog een eindje. Rond het meer, langs een oude kolenmijnhoop en een prachtig watervogel eldorado (N50 27 41.0 E3 37 24.3) en op naar de Belgische grens waar een wandelboom de richting van de GR121 en 123 aangeeft. Het laatste stuk is een eenzame wandeling door het grensoverschrijdende bos van Bonsecours.
Vanaf de kerk daar zoeken we naarstig naar de richting Peruwelz want onze trein gaat over 20 minuten. Het is donker als we in Quiérvrain aankomen.

Al met al een prachtige wandeling met heel weinig verharde paden en zeer gevarieerd vlak terrein.

Afstand op GR: 22,7 km. Persoonlijke waardering: ****/****

GR5a op 26-1-2009
Van Nieuwpoort naar De Panne

Het duurde een lange 1,5 uur met de kusttram van Knokke naar Nieuwpoort. Het was helder. Uitstappen bij Nieuwpoort stad en iets noordelijk van de vismijn voert het pad langs de ijzer tot aan de duinen. De winterzon scheerde over et kalme water van de regenrivier.

Ondanks de kou liepen er paartjes al of niet vergezeld van honden op het brede strand dat voordat de bebouwing van het dorp (Stad?) afneemt verlaten wordt.

Na wat bebouwing kwam ik al vlug in de Sahara van Nieuwpoort. Stille duinen. Dit patroon herhaalde zich verschillende keren met elke keer een ander soort duinlandschap. De zon trok zich die dag langzaam terug maar de natuur maakte veel goed.
Onvoorstelbaar dat er zoveel nog van over is langs de intens bebouwde Belgische kust. Voor de aankomst in de Panne telde ik 9 bouwkranen aan de horizon. Het geld lijkt ook hier de grote ondeugd. Alle respect voor hen die zich tegen deze bebouwing van tijdelijk in gebruik zijnde woonkazernes verzetten.
Terug: De GR leidt ons meestal over onverharde wegen die in in dit jaargetijde erg rustig zijn. De markering is uitstekend.

Afstand: 18,9 km
Persoonlijke waardeerring: ****/****

3^rd January 2009 On the GR5a from Hoppe to Geraardsbergen

A weather forecast of clear skies made Simone and I defy the minus 6 degrees and an early wake up. We took bus line 21 from Zottegem to reach the starting point at the border with Wallony. A few hundred meters of tar road separated us from the woods with its once muddy but now solid frozen paths. A real strain on the ankles, as I experienced a few km further on.

In the forest was silence and apparently it was too cold for a bird’s morning song.

The tall beech stood proud keeping a fair distant from each other. Only the frost on the smaller ones branches made the stems of the elders look less severe The deer kept quiet tool and for several hours we did not see any humans. Breathtaking views on this cold but windless morning were our reward. The clothes we choose for this cold day kept up perfectly warm and at the same time I did not sweat too much. (a bad thing at these low temperature)

After leaving the forest we cam across few houses some residents waving at us from their diner table sipping a cup of coffee.

The path was sometimes badly marked but the beauty of the countryside made up for that.

Eventually we got to Geraardsbergen and joined the shopping crowd and had a lovely crepe and Oxo to enjoy that fantastic satisfying feel in your body after a well spend day.

Distance: 22 km on mainly non surfaced roads. Total way up: 261 m. Highest point 140 m (start) down to 20 m at Geraardsbergen.

Duration: 5:50. hours. Avg. Speed: 4,0 km/hr

Personal rating: ****