Het Noordzeekustpad van Hoek van Holland naar Haarlem.
In 3 etappes

9-2-2009: midwinter: regen, sneeuw, storm en zon. Zowat alles wat het weer te bieden heeft in deze tijd van het jaar kwam aan bod. Het trok 1 dag alle aandacht en liet geen ruimte te genieten van het natuurschoon. Het lukte de zon af en toe door de wolken te komen. Het treinspoor eindigt in het Niederlandse Cap Finestere: Hoek van Holland. Hier begint het Zuid-Hollandse stuk van het Noordzeekustpad. Ik verlies al snel de markering maar kom uiteindelijk wel op een
pad achter de duinen. Achteruitkijkend de kranen van de Maasvlakte. Bij een parkeerplaats is het weer mis.
Ik zoek het strand op dat momenteel wegens drijfzand tgv opspuiten verboden terrein is. Dan maar door de duintjes ploeteren. Het pad volgt een dijk met aan de zuidoostzijde immense velden onder glas. Hier en daar de grijze pluimen van ex-aardgas.
Een eind verder (N52 02 07.6 E4 12 39.7) mogen over een lang hondenuitlaatterrein lopen waar 3 Beaufort onvoldoende is om de onaangename geuren te verdrijven. Daarna gaat het richting duinen en lopen we tot het Scheveningen Gemaal in grijze stilte. Het schemert op de Scheveningse boulevard en het strand ligt in het duister. De miezerige regen koelt me aardig af. Een forse tocht met onaangenaam weer maar op het einde is er een mooie duinomgeving. Iets voor het voor- of najaar.

Afstand op GR: 31,1 km
Persoonlijke waardering: **/****

Van Noordwijkerhout tot Katwijk
10-2-9 Een parkeerplaats (N52 16 19.6 E4 28 09.9) aan de Randweg in Noordwijkerhout ligt slechts een paar honderd meter van de LAW502. Al snel na de start begint het wat te regenen en wijs geworden door de jaren wacht ik niet totdat ik al nat ben met mijn poncho aan te doen. De hond lijkt jaloers te kijken. Al snel lopen we door de duinen die je zo in Afrika doen wanen behalve de 3° C natuurlijk. De duinen blijven tot Noordwijk aan Zee ons uitzicht bepalen. Het weer wordt grimmiger met striemende ijskoude wind uit het noorden. Windkracht 8 vertelde de eigenaresse van een restaurant me toen de hond en ik wat op verhaal moesten komen. (we waren nauwelijks opgewarmd van het bezoek aan het filiaal van Blokker) De hond kreeg mijn nootjesreep om geen energietekort op te lopen. Ze was al drijf. Een half uur lang heb ik wat door het bijna matte glas van het restaurant naar het strand zitten staren maar moest uiteindelijk toch door. Het duurde 10 minuten voordat ik mijn poncho weer aanhad. (had ik binnen moeten doen) Na het passeren van de bebouwing kwam ik weer terecht op het mooie pad door de duinen. De hond liep sneller als er een laaggelegen stuk van het pad in het vooruitzicht was. Hierdoor was ze wat beschut tegen de sneeuw en de wind. Er liepen zowaar nog andere mensen. Na 3 km werden we bijna het dammetje van de uitwateringsluis van Katwijk afgeblazen. Bij de oude vuurtoren leek mij het voor de hond niet verantwoord om nog eens 14 km naar Scheveningen te wandelen en vroeg het thuisfront mij te komen ophalen. De auto was heerlijk warm.

Afstand: 11 km
Persoonlijke waardering: **/****

Haarlem naar Noorwijkerhout
Het was de bedoeling om in 4 dagen het LAW502 traject Hoek v Holland naar Haarlem te wandelen maar door het slechte weer moest het stuk door Meyendel worden weggelaten. Het laatste stuk werd daarom wat langer dan aanvankelijk gepland. Met de trein in 30 min. van Den Haag NOI naar Haarlem. Om 9.10 stond in midden tussen de reizigers in de stad op zoek naar de Sint Bavo kathedraal. De zon scheen maar nog niet op het plein voor de kerk. Helaas was die ook niet open. De oude winkeltjes in het nu rustige centrum van Haarlem zijn mooi onderhouden.
Een plakkaat op de kerkmuur vermeldt dat er veel Vlaamse architectuur is.
Zelfs een Vlaamse wandeling is er uitgezet. Ik volg met moeite de LAW markeringen die ik natuurlijk kwijtraak. Pal west is de te volgen richting en vindt uiteindelijk een lange weg langs een smal kanaal. Dit gaat over in een schelpenpad en leidt uiteindelijk naar de spoorlijn Haarlem Zandvoort waar de duinen beginnen. Ten westen hoor ik de auto’s racen op het racecircuit en in het oosten stijgen de brommende vliegtuigen op van Schiphol. Het pad is hier verhard maar na een klein stukje Zandvoortselaan komen we in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Wat een prachtig gebied met beboste golvende duinen waar dode bomen gewoon blijven liggen. Er zijn tientalle paden en ondanks de uitgestrektheid (3400 ha) kom ik er nogal wat mensen tegen. Het is er brandschoon met veel prullenbakken bij de bankjes.

Wat een plezier hier door heen te wandelen. Na 27 km kom ik met stijve voeten en een krampend rechter been bij de Langeveldseslag. Bij deze duinovergang zijn enkele café s en een snackbar. De meeste zijn dicht. Een erwtensoep waar de lepel in blijft staan doen de pijntjes om een of andere reden verdwijnen. Om 15.30 begin ik aan de laatste 5 km van die dag. Nog 1,3 km over het strand en dan weer .....jawel duinen tot de Duindamseslag bij Noordwijkerhout waar een welwillende schoonzoon mij ophaalt. Hou je van bos en duinen dan is dit een aanrader.

Afstand: 33 km. Totale duur wandeling: 7.15 uur

Waardering ****/****

GR129 van Brugge naar Bulskampveld: een wilgentocht.

4-2-2009

Het vroor maar er was weinig wind. Ik parkeerde mijn auto bij het station in Beernem en werd tussen een groep schoolkinderen naar Brugge gereden. Het startpunt van de GR129 ligt bij de de Katelijnestraat. (N51 11 58.6 E3 13 46.1). Na 2,2 km op het fietspad lang het kanaal Gent-Brugge-Oostende gelopen te hebben wordt ik de N60 overgestuurd en kom dan op een onverhard pad omgeven door bomen met berijpte takken. Ze vormen de kanten van een oude spoorwegbedding. Het sprookjesachtige van de omgeving wordt alleen verstoord door een op een energiecentrale lijkend gebouw ten noorden van het pad. Waarschijnlijk voor de energievoorziening van het Sint Lucas ziekenhuis. Maar verder geen klagen want ik loop van de ene verrassing naar de anderen. Vlak na Assenbroek kom ik bij de gelijknamige Meersen met zijn laagliggende bevroren zanderige weilanden en ontelbare knotwilligen.

Zigzaggend door velden is er een ander juweeltje: de oever van het eerder genoemde kanaal. Govaerts Noord heet het natuurterrein waar je vrij doorheen mag wandelen. De schoonheid lijkt deels te danken aan de eetlust van de ezels die er grazen. Nu waren ze ogenschijnlijk alleen jaloerse getuigen van mijn lunch. In Beernem kwam ik dicht bij het station waar mijn auto geparkeerd stond maar moest naar het Bulskampveld waar ik een 1,5 jaar geleden een eerste kennismaking met de GR129 had. Een mooie dag.

Afstand op GR:21,9 km. Aanloop 1km. Uitloop naar station Beernem: ongeveer 4 km
Persoonlijke waardering: ***/****

LAW501 van Renesse naar Kamperland
1-2-2009

Mijn wandelmaat en ik parkeerden één van onze auto’s op een verlaten parkeerterrein van het vakantiehuispark de Banjaard in Kamperland. Vanuit Haamstede (N51 42 52.8 E3 43 50.1) liepen we tussen verlaten vakantiewoningen geruime tijd op geasfalteerde wegen. Het mooiste stuk van de wandeling zijn de duinen die we bij de Zeepse duinen (N51 41 50.5 E3 44 04.7) introkken. Er grazen tamme zwarte Shetlandpony’s. Een prachtig gebied zeker na de passage van het verlaten centrum van Haamstede. De zon scheen volop maar geeft nauwelijks warmte deze tijd van het jaar. Bij Westenschouwen werd het duinlandschap ingeruild voor dijk en dam. Maar voordat we de stormachtige snijdende NO wind ons liet kastijden bezochten we een van de restaurants op “de kop” van Westenschouwen. De erwtensoep smaakte voortreffelijk.

Een flink aantal (4) kledinglagen beschermde me effectief tegen de aanvallen van de natuur. Bij Neeltje Jans raakten we bijna de weg kwijt omdat we de markeringen niet opmerkten. We werden daar overigens wel beloond met een onverwacht stuk met zandpannetjes en een kreek. De beschutting ervan was meer dan welkom. Na passage van de sluis ging het recht toe recht aan naar Kamperland. Het was een gezonde dag.

Afstand op LAW: 23,8 km Geen aanloop en uitloop.
Persoonlijke waardering: ***/****

GR122 van Quiervrain naar Bonsecours
Hulde aan de NMBS

Weer zo’n schitterende dag met vrieskou en een straffe oosten wind. West Henegouwen. Met de trein van Bergen naar Quiérvrain en terug vanuit Peruwelz. Een aanlooproute van 1 en uitloop van ong. 3 km.

Quiérvrain is een wat ongezellig grensstadje waar Fransen brandstof komen tanken en er opmerkelijk veel juweliers langs de hoofdstraat hun etalages hebben.

Het was koud maar helder. Ik merk dat lopen van -5 tot 12 ºC, een beetje afhankelijk van wind, neerslag en terrein het prettigst voor mij is om te wandelen. Deze dag was dus eigenlijk ideaal. Onze 11 jarige hond met haar 4 seizoenen pels ging mee.
Net over de grens (N50 24 12.9 E3 40 26.6) vonden in noordelijke richting het steegje met aan het einde de gekende markering. We lopen enkele kms langs de Grande Honelle paralel aan de grens en komen door de velden aan bij de E19. De grensovergang daar wordt gemarkeerd door een kerktorenhoog monument dat van ver te zien is. Na de concessie aan het autoverkeer lopen we een tijd op een geasfalteerde weg St.Aybert in. Er is niet veel te beleven . Vlak over het kanaal van Condé naar Pommereoul genieten op een oude boomstam van onze lunch.

Het lange pad langs het kanaal is een oase van rust maar op het einde is er een motorcrossterrein dat tot vele kms eromheen veel geluidsvervuiling geeft. Op het Étang Chabauld-Latour drijven structuurloze vormsels met hier en daar een rokend schoorsteentje omgeven met eendjes die door de golfjes ritmisch bewegen. Ze liggen braaf in een V vorm. Na enige tijd dringt het tot mij door dat het eendenkooien zijn. Een canarderie.


Condé is een gezellig oud stadje en we worden in een plaatselijk eetcafé uitgebreid voorgelicht over de fantastische tripe. We nemen er frites en een 1,5 cm dikke plak gebakken ham want we moeten per slot nog een eindje. Rond het meer, langs een oude kolenmijnhoop en een prachtig watervogel eldorado (N50 27 41.0 E3 37 24.3) en op naar de Belgische grens waar een wandelboom de richting van de GR121 en 123 aangeeft. Het laatste stuk is een eenzame wandeling door het grensoverschrijdende bos van Bonsecours.
Vanaf de kerk daar zoeken we naarstig naar de richting Peruwelz want onze trein gaat over 20 minuten. Het is donker als we in Quiérvrain aankomen.

Al met al een prachtige wandeling met heel weinig verharde paden en zeer gevarieerd vlak terrein.

Afstand op GR: 22,7 km. Persoonlijke waardering: ****/****

GR5a op 26-1-2009
Van Nieuwpoort naar De Panne

Het duurde een lange 1,5 uur met de kusttram van Knokke naar Nieuwpoort. Het was helder. Uitstappen bij Nieuwpoort stad en iets noordelijk van de vismijn voert het pad langs de ijzer tot aan de duinen. De winterzon scheerde over et kalme water van de regenrivier.

Ondanks de kou liepen er paartjes al of niet vergezeld van honden op het brede strand dat voordat de bebouwing van het dorp (Stad?) afneemt verlaten wordt.

Na wat bebouwing kwam ik al vlug in de Sahara van Nieuwpoort. Stille duinen. Dit patroon herhaalde zich verschillende keren met elke keer een ander soort duinlandschap. De zon trok zich die dag langzaam terug maar de natuur maakte veel goed.
Onvoorstelbaar dat er zoveel nog van over is langs de intens bebouwde Belgische kust. Voor de aankomst in de Panne telde ik 9 bouwkranen aan de horizon. Het geld lijkt ook hier de grote ondeugd. Alle respect voor hen die zich tegen deze bebouwing van tijdelijk in gebruik zijnde woonkazernes verzetten.
Terug: De GR leidt ons meestal over onverharde wegen die in in dit jaargetijde erg rustig zijn. De markering is uitstekend.

Afstand: 18,9 km
Persoonlijke waardeerring: ****/****