LAW501 Renesse-Ouddorp
20-3-2009

Een superzonnige lekker frisse (8-11 graden) dag met een matige oostenwind. Het parkeren van de auto in Renesse in de buurt van het strand is zelfs in de wintertijd niet gemakkelijk maar ik vond een plekje in de Oosterbaanweg.
Om 9.30 startten we. Dwz de hond en ik. Eerst naar de dorpskern met veel gesloten restaurants en cafés. Het centrum behoort nog een paar weken aan de inwoners toe. Van Pasen tot september wordt het verhuurd aan de toerist. Het kon me niet deren. Even ten oosten van het dorp gaat het tussen de residenties naar het strand dat hier gigantisch breed is. De Noordzee is kalm met de aflandige wind.

Hier en daar een hondenliefhebber is alles wat we aan menselijk leven zien. Tot aan de Brouwersdam is het strand en dan volg ik de dijk die bij de Kabbelaarsbank wordt overgestoken naar het wat decadent aandoend Port Zelande. Terug naar de tijd van Napoleon maar dan wel met frieten. Tot aan de Punt van Goeree loop ik parallel aan de weg maar een paar km voor Ouddorp volgt het pad de zigzaggende dijk die nog trekjes heeft van een echte zeedijk. Ouddorp lijkt een gezellige plaats. Of dit ook zo is in het toeristenseizoen weet ik niet maar dan zou ik hier niet gaan wandelen.
Op deze trip zie je zee, dijk en meer en de enorme effecten die wij hebben op onze omgeving kunnen hebben. Gelukkig zie op veel plaatsen de nieuwe natuur ontstaan juweeltjes van natuurgebied met duizenden vogels die allemaal lijken te kwetteren: ik was hier eerst.
Al met al een mooie tocht met ongeveer 40% onverharde weg.

Afstand op LAW: 20,6 km. Aanloop: 500 m. Uitloop naar bus station Ouddorp: 1 km. Naar auto: 600m.
Persoonlijke waardering: **/****

GR5a van Absdale naar De Klinge
26-2-2009

Het was tijd om een paar nieuwe Meindls (43) in te lopen vòòr vertrek naar Santiago. Dus plande ik een niet al te lange wandeling. Ik werd netjes afgezet ten westen van Absdale op de GR5a. Nu had ik dit stuk 15 jaar geleden ook al gewandeld en herinner me nog de grote hoeveelheid bitumen waarop gelopen moest worden. Daarom kreeg ik de kriebels toen ik op asfalt tegen de forse westenwind moest opboksen. Maar al snel liep ik heerlijk tussen de velden over een modderpad dat uitkwam op een onverharde weg die parallel loopt aan de Hulsterse weg. Na het Kijkuit moet ik de weg delen met auto’s en motors. Het weer is kennelijk te guur voor fietsers laat staan de wandelaar. Vlak na dit gehucht staat rechts een huis dat vroeger een oud spoorwegstation was. Als zodanig dit nu niet meer te herkennen itt 1994.
Tot in Hulst is de weg verhard. Wel kan ik soms beneden aan de dijk op een modderig pad lopen. De westelijke stadswallen van Hulst vind ik toch wel indrukwekkend. We zijn dan inmiddels ruim 10 km verder. Met de wind in de rug eten we op een bankje aan de zuidkant van de winkelstraat onze lunch. Dwz de hond en ik. De eerste kijkt de kat uit de boom alvorens ze haar eigen brokken eet. Ten zuiden van Hulst licht een aangelegd bos (na ruilverkaveling) en erop aansluitend tegen de grens met België is een waterwingebied.

De wind zorgt voor het zwiepende geluid van de dennen. Prachtig.
De oude spoorbedding van de trein naar Sint-Niklaas moet ik volgen om op het rechte pad te blijven maar eenmaal hiervan weg is er het vlakke polderland dat doorkruist wordt door 3-4 m brede betonweggetjes. Links zie ik dan het langgerekte dorp De Klinge.
De teller staat inmiddels 19 km en ik wil de schoenen wel snel inlopen maar het liefst zonder blaren en we stappen terug naar Hulst.

Afstand op GR: 19 km. Uitloop naar Hulst: 6 km
Persoonlijke waardering: **/****

GR5a van Absdale naar De Klinge
26-2-2009

Het was tijd om een paar nieuwe Meindls (43) in te lopen vòòr vertrek naar Santiago. Dus plande ik een niet al te lange wandeling. Ik werd netjes afgezet ten westen van Absdale op de GR5a. Nu had ik dit stuk 15 jaar geleden ook al gewandeld en herinner me nog de grote hoeveelheid bitumen waarop gelopen moest worden. Daarom kreeg ik de kriebels toen ik op asfalt tegen de forse westenwind moest opboksen. Maar al snel liep ik heerlijk tussen de velden over een modderpad dat uitkwam op een onverharde weg die parallel loopt aan de Hulsterse weg. Na het Kijkuit moet ik de weg delen met auto’s en motors. Het weer is kennelijk te guur voor fietsers laat staan de wandelaar. Vlak na dit gehucht staat rechts een huis dat vroeger een oud spoorwegstation was. Als zodanig dit nu niet meer te herkennen itt 1994.
Tot in Hulst is de weg verhard. Wel kan ik soms beneden aan de dijk op een modderig pad lopen. De westelijke stadswallen van Hulst vind ik toch wel indrukwekkend. We zijn dan inmiddels ruim 10 km verder. Met de wind in de rug eten we op een bankje aan de zuidkant van de winkelstraat onze lunch. Dwz de hond en ik. De eerste kijkt de kat uit de boom alvorens ze haar eigen brokken eet. Ten zuiden van Hulst licht een aangelegd bos (na ruilverkaveling) en erop aansluitend tegen de grens met België is een waterwingebied.

De wind zorgt voor het zwiepende geluid van de dennen. Prachtig.
De oude spoorbedding van de trein naar Sint-Niklaas moet ik volgen om op het rechte pad te blijven maar eenmaal hiervan weg is er het vlakke polderland dat doorkruist wordt door 3-4 m brede betonweggetjes. Links zie ik dan het langgerekte dorp De Klinge.
De teller staat inmiddels 19 km en ik wil de schoenen wel snel inlopen maar het liefst zonder blaren en we stappen terug naar Hulst.

Afstand op GR: 19 km. Uitloop naar Hulst: 6 km
Persoonlijke waardering: **/****

3 etappes van de North Downs Way (VK)

7-3-2009 van Farnham naar Guildford

Dit pad dat begint in Farnham en eindigt in Dover gebruikte ik om te trainen in heuvels met een gevulde 60L rugzak. Het loopt over de noordelijke richel van kalk waarop een laag klei ligt. De treinverbinding vanuit Woking waar we verbleven is perfect. De spoorwegen zijn efficiënt en de beambten vriendelijk. De zon scheen en mijn schoonzoon, die vreesde dat deze wandeling een beproeving zou worden, werd allengs vrolijker. Uit het station ga je even in oostelijke richting en vlakbij de doorgaande weg ga je rechts. Daarna is het continu op onverharde paden tussen bossen, moeren, weilanden en een groot golfterrein. De voetstappen in de modder tonen dat we niet alleen hier lopen. Het is zondag en regelmatig ontmoeten we medewandelaars die niet beroerd zijn om een praatje te maken. Er is zelfs wild te zien. Voornamelijk konijnen en de 3 herten die de heuvelrug op renden zien in de mens nog steeds een bedreiging. De heuvels in dit stuk zijn niet steil. Helaas is in de achtergrond vrijwel continu het geraas van de A31 hoorbaar. Er is genoeg tijd voor conversatie die gaat over politiek en economie, de emotionele en fysieke groei van de kleinkinderen en golf. We vergeten zelfs af te slaan op de Moor Park Way maar de Greensand Way brengt ons door het prachtige Moor Park weer op het rechte pad. De tijd vliegt en voor dat we het realiseren lopen we op verharde weg door het dorp Puttenham met zijn

sprookjeshuisjes.
Als we een pub willen induiken, wordt wegens nieuw tapijt verzocht de schoenen uit te doen. Begrijpelijk maar we hebben er geen zin in en lopen verder. Een naar frietvet stinkend theehuis annex art gallery niet ver voor Guildford voorziet ons van thee, choco en scones. Zo zijn er nog meer pubs die het leven langs dit stuk van wandeling aangenaam maken. Het pad was uitstekend gemarkeerd met afbeeldingen van een eikel , kleine pijltjes of gewoon richtingbordjes. Als we Guildford naderen gaan we bij de rivier Wey van de NDW af naar het station in de stad, Er is iedere 10 min. een trein naar Woking.

Afstand: 20 km (met de omweg) Uitloop: 2 km
Persoonlijke waardering: ***/****

9-3-2009 van Guildford naar Dorking een randgeval.

De zon was nog minnetjes toen we om 8.15 in Guildford de rivier Wey opzochten en de North Downs Way opgingen. We kwamen in de moeren die de rivier omgeven en na een korte passage van een bewoonde wijk waren we op den buiten en bleven het hele (onverharde) pad tussen bossen en weilanden.

Het had de nacht ervoor geregend en het pad is een groot glibber spektakel. Als je zo de zuidvallei inkijkt met prachtige grillige kale bomen als eenzame wachters dan neem je dat op de kop toe. Ook hier enkele medewandelaars die zich uitzonderlijk vriendelijk gedroegen. Een paardenboer leek zelfs euforisch. Beter dan andersom. Andere padgangers waren vergezeld van honden meestal labradors die dikwijls allemans vriend bleken. Zelden vind je hier afval en er zijn zelfs plaatsen in het bos waar je hondenpoep moet worden opgeruimd! Ten noorden van Chilworth kruisen we Martha’s hill waarop een forse kapel pronkt. Het uitzicht is er prachtig. Het pad buigt naar het noorden en volgt lange tijd de bosrand om uiteindelijk dwars erdoor te gaan.
Vaak volgt de NDW het oude pelgrimspad maar het zou gevaarlijk zijn ivm het verkeer je strikt aan deze oude voetgangersweg te houden. Na een open terrein (Steer’s field) en de Saint Barnabas pelgrims kerk verlaten we de NDW en lopen via een klein pad naar Dorking. Aan de rand van de stad ligt het Weststation vanwaar we terug naar ons verblijf gaan. Het was een heerlijke dag met veel zon. (en wind)

Afstand op het NDW pad: 20 km Aanloop: 2 km. Naar station in Dorking: 1,3 km Van Woking station naar huis 2 km
Persoonlijke waardering: ****/****

11-3-2009 Dorking naar Mersham

Een langere treinreis van 46 minuten bracht me op deze mooie dag naar het uitgangspunt in Dorking. Het is 9.15. Ik ben snel opgewarmd door de klim naar de NDW. Het pad voert zachtjes afdalend lang een enorme wijngaard met in het midden een boerderij. Echt Frans. Snel nadat ik denk vandaag snel thuis te zijn begint de klim van Box Hill incluis vele treden. Een prima oefening voor de kuiten. De 9 kg in mijn rugzak wegen nu echt door. Het geeft me altijd een beetje vreemd gevoel als na veel zwoegen ik boven aankom en een autoparkeerplaats aantref. Als ik wat ben bijgekomen slaat dat gevoel om naar een zekere trots.

Er staat inderdaad veel buxus (box) die meerdere meters hoog worden. Er zouden ook ware bomen staan maar die heb ik niet gezien. Ik ploeter voort over het modderige pad en kom sporadisch nog een medewandelaar tegen. Bij Betchworth kom ik op 1,5 km teer terecht maar loop al snel eenzaam op Poor’s Field langs de rand van het bos. De glooiende heuvels kleuren groen in het voorjaarslicht. Na 3 uur krijg ik honger en neem me voor om op het eerstvolgende bankje te lunchen. Na 20 minuten bleek die bank bezet door 4 dames en omdat ik ook mijn schoenen wilde luchten trok ik verder.

Tegen Merstham begint de drukke M25 door te klinken en met dit geluid achter me, de vliegtuigen van Gatwick en Heathrow van beide zijden trek ik op een tochtige wei mijn schoenen uit. Alles wat Simone voor me heeft klaargemaakt gaat er in een keer in. Hierna wordt de M25 op een hinderlijke afstand gevolgd tot de passage van het lokale golfclubveld. Even later verlaat ik het pad en ga naar Redhill waar de trein me weer terugbrengt. Het is inmiddels 6 uur na de start. Een wondermooie dag.

Afstand op NDW: 17,5 km. Aanloop: 1,3 km. Uitloop naar Redhill: 3,2 km
3 toppen van 160, 210 en 230 m. Laagste punt 35 m

Persoonlijke waardering: ****/****

LAW11 door de zak van Zuid Beveland naar de Zoom van Bergen

Woensdag 18-2-2009

Om de LAW11 of Grenslandpad te volgen moet men tegenwoordig door de Westerscheldetunnel. Als je je door de buschauffeur op het tolplein laat afzetten zie je al snel de rood-witte markering
op een paal plakken. Wij kwamen met de auto en startten om 9.20. Het was droog, koud en er was een dikke laag wolken zorgden voor een uniforme landschapskleur. Na bijna 4 km asfalt mochten we ruim 700 m over een modderige dijk tussen de minipony’s wandelen. Een verademing.
Vlak voor Nisse werd het aangenamer lopen. De Oudekamersdijk wordt omzoomd door, vaak versierde, houten paaltjes waarvan elk herinnert aan een kind dat overleden is aan een stofwisselingsziekte. Bijzondere en zeldzame ziekten en een even bijzondere plaats om de overleden kinderen te herdenken. Ontroerd stapten we Nisse in. De weg die we namen riep herinneringen op aan een logeerpartij bij een van de werkneemster van mijn vader in de 50tiger jaren. Het huisje herkende ik niet meer maar wel de straat. In Nisse doet men veel voor de toerist die er, gelukkig voor ons, niet lijken te zijn. De zon speelt met onze verwachtingen. Een rondje om het dorp brengt ons in prachtig laagliggend weilandgebied. (N51 27 12.4 E3 50 53.1) en tenslotte belandden we op een van de vele dijken die hier deels onverhard zijn. De regio rond Nisse is een oud gedeelte van Zuid Beveland met een heggenlandschap. De meidoornstruiken zijn legendarisch. Als we Nisse verlaten lopen we richting ’s Gravenpolder omgeven door zgn nieuw land. De paden zijn geteerd en de omgeving is weinig charmerend. Na bijna 21 km komen we aan de statige en serieuze dijk van de Westerschelde.

Er is geen wind en het stille water maakt verre vogels dichtbij. Bij Kapelle raakt de LAW bijna de A56 die we hier na 25 km verlaten. Het is nog bijna 3 km naar het NS station. Met de trein en de bus in Goes is er een goede verbinding met het tolplein van de Westerscheldetunnel.

Afstand: 25 km. Aanloop: 0 km. Uitloop: 3 km.
Persoonlijke waardering: */****

Kapelle-Krabbendijke

Zaterdag 21-2-2009 In Terneuzen gaat 1 x per dag een bus rechtstreeks naar Krabbendijke. (veel streng protestante jongeren bezoeken er de middelbare school) Ik miste die en ook de daarop volgende. De reisduur met de bus is overigens 1.45 uur. Dus ik nam de auto en startte met de wandeling in Kapelle 40 minuten na vertrek. De LAW11 loopt op de zeedijk. Het was weer windstil. De watervogels vertrouwen de mens nog steeds niet en vliegen kwetterend weg. Het zal wel aan de hond liggen alhoewel die nauwelijks hoger is als het wintergras.

Er was een sporadische hondenuitlater en wat verderop hengelaars met hun glimmende uitrusting. De vissersparaplu en stretcher hadden ze niet nodig. De vis hen kennelijk ook niet.

Je bent als visserman er in ieder geval even uit.
In Hansweert zie je de restanten van de oude sluizen die bewust bewaard worden voor het nageslacht. Even verder gaat het op een verharde weg Kruiningen in. Dit was een van de dorpen die zwaar hebben geleden tijdens de watersnoodramp op 2-2-1953. Het kleine centrum is een zekere verademing. Een kop koffie smaakt perfect in het gezellige eetcafé in de hoofdstraat. Het hele pad is verhard en dat vind ik onaangenaam voor mijn voeten (en geest) Er is een mooi stukje wad bij Waarde maar daar mag je niet aan de zeekant over de dijk. Ik baalde dermate dat ik erop gokte dat wetsdienaars op zaterdagochtend ook verlangen naar een ontspannen weekeinde en zich rustig zouden houden. De pret is echter snel over en de wandelrichting wordt noord. Naar het dorp Krabbendijke over de hoofdweg. Ik ben blij om bij het station aan te komen. Van hieruit gaat er uurlijks een stoptrein richting Vlissingen.
Voor € 3.00 zit ik in mijn auto. Waarom de LAW 11 door Zuid-Beveland loopt vind ik een raadsel. Alleen Nisse en omgeving zijn de moeite waard. Bovendien is dit geen grensgebied. Spelen commerciële factoren een rol?

Afstand over GR 19,8 km. Aanloop vanuit Kapelle treinstation: 2,8 km
Persoonlijke waardering 0/****

LAW11 Grijs en somber van Krabbendijke naar Bergen op Zoom

24-2-2099. Een stukje LAW dat ik met weinig plezier begon gezien de slechte indrukken die ik van het stuk Kapelle-Krabbendijke heb overgehouden. De bus en treinverbinding naar Krabbendijke is perfect en de LAW ligt ruim 300 ten westen van het station. Dan is de richting noord tot aan de zeedijk (slecht gemarkeerd) en dan loop je hierlangs aan de landkant. Saai. Een tijdje later negeer ik het verbod om op de dijk te lopen en zelfs de hond rent enthousiast heen en weer over het zachte korte gras. Er zijn uitgestrekte schorren en slikken met toch maar weinig zichtbaar wild. De laagwaterlijn is zover weg dat ik die niet kan zien. Het ruikt onaangenaam. (methaan?).

Resten van het haventje van Rilland staan triest in de modder.
Ze houden het amper vol. Na 10 km ga ik het Rijn-Schelde kanaal over en volg snel daarna een parallelweg van de oude Rijksweg. Die wordt 2 maal gekruist en dan kom je in een golvend terrein (opgestoven zand). De markeringen zijn hier perfect. Een lama op een weiland dat omgeven wordt door een erg nat pad doet me nadenken over Darwin. Na een korte klim op de uitzichttoren van de Kraeyenberg is het richting oost naar de bossen ten oosten van de N56. De paden zijn hier onverhard en het duurt te kort om bij mijn bestemming te komen. Een heerlijke kop koffie in de jeugdherberg pept me op. Rrood-witte strepen wijzen me de weg naar het station in Bergen op Zoom waar honderden carnavalsvierders richting Roosendaal willen. Er is ieder half uur een trein richting Vlissingen. De bus brengt me verder naar huis.

Afstand: 26 km. Aanloop: 300 m. Uitloop naar treinstation: 2 km.
Persoonlijke waardering: **/****