7-3-2009 van Farnham naar Guildford
Dit pad dat begint in Farnham en eindigt in Dover gebruikte ik om te trainen in heuvels met een gevulde 60L rugzak. Het loopt over de noordelijke richel van kalk waarop een laag klei ligt. De treinverbinding vanuit Woking waar we verbleven is perfect. De spoorwegen zijn efficiënt en de beambten vriendelijk. De zon scheen en mijn schoonzoon, die vreesde dat deze wandeling een beproeving zou worden, werd allengs vrolijker. Uit het station ga je even in oostelijke richting en vlakbij de doorgaande weg ga je rechts. Daarna is het continu op onverharde paden tussen bossen, moeren, weilanden en een groot golfterrein. De voetstappen in de modder tonen dat we niet alleen hier lopen. Het is zondag en regelmatig ontmoeten we medewandelaars die niet beroerd zijn om een praatje te maken. Er is zelfs wild te zien. Voornamelijk konijnen en de 3 herten die de heuvelrug op renden zien in de mens nog steeds een bedreiging. De heuvels in dit stuk zijn niet steil. Helaas is in de achtergrond vrijwel continu het geraas van de A31 hoorbaar. Er is genoeg tijd voor conversatie die gaat over politiek en economie, de emotionele en fysieke groei van de kleinkinderen en golf. We vergeten zelfs af te slaan op de Moor Park Way maar de Greensand Way brengt ons door het prachtige Moor Park weer op het rechte pad. De tijd vliegt en voor dat we het realiseren lopen we op verharde weg door het dorp Puttenham met zijn
sprookjeshuisjes.
Als we een pub willen induiken, wordt wegens nieuw tapijt verzocht de schoenen uit te doen. Begrijpelijk maar we hebben er geen zin in en lopen verder. Een naar frietvet stinkend theehuis annex art gallery niet ver voor Guildford voorziet ons van thee, choco en scones. Zo zijn er nog meer pubs die het leven langs dit stuk van wandeling aangenaam maken. Het pad was uitstekend gemarkeerd met afbeeldingen van een eikel , kleine pijltjes of gewoon richtingbordjes. Als we Guildford naderen gaan we bij de rivier Wey van de NDW af naar het station in de stad, Er is iedere 10 min. een trein naar Woking.
Als we een pub willen induiken, wordt wegens nieuw tapijt verzocht de schoenen uit te doen. Begrijpelijk maar we hebben er geen zin in en lopen verder. Een naar frietvet stinkend theehuis annex art gallery niet ver voor Guildford voorziet ons van thee, choco en scones. Zo zijn er nog meer pubs die het leven langs dit stuk van wandeling aangenaam maken. Het pad was uitstekend gemarkeerd met afbeeldingen van een eikel , kleine pijltjes of gewoon richtingbordjes. Als we Guildford naderen gaan we bij de rivier Wey van de NDW af naar het station in de stad, Er is iedere 10 min. een trein naar Woking.Afstand: 20 km (met de omweg) Uitloop: 2 km
Persoonlijke waardering: ***/****
9-3-2009 van Guildford naar Dorking een randgeval.
De zon was nog minnetjes toen we om 8.15 in Guildford de rivier Wey opzochten en de North Downs Way opgingen. We kwamen in de moeren die de rivier omgeven en na een korte passage van een bewoonde wijk waren we op den buiten en bleven het hele (onverharde) pad tussen bossen en weilanden.
Het had de nacht ervoor geregend en het pad is een groot glibber spektakel. Als je zo de zuidvallei inkijkt met prachtige grillige kale bomen als eenzame wachters dan neem je dat op de kop toe. Ook hier enkele medewandelaars die zich uitzonderlijk vriendelijk gedroegen. Een paardenboer leek zelfs euforisch. Beter dan andersom. Andere padgangers waren vergezeld van honden meestal labradors die dikwijls allemans vriend bleken. Zelden vind je hier afval en er zijn zelfs plaatsen in het bos waar je hondenpoep moet worden opgeruimd! Ten noorden van Chilworth kruisen we Martha’s hill waarop een forse kapel pronkt. Het uitzicht is er prachtig. Het pad buigt naar het noorden en volgt lange tijd de bosrand om uiteindelijk dwars erdoor te gaan.
Vaak volgt de NDW het oude pelgrimspad maar het zou gevaarlijk zijn ivm het verkeer je strikt aan deze oude voetgangersweg te houden. Na een open terrein (Steer’s field) en de Saint Barnabas pelgrims kerk verlaten we de NDW en lopen via een klein pad naar Dorking. Aan de rand van de stad ligt het Weststation vanwaar we terug naar ons verblijf gaan. Het was een heerlijke dag met veel zon. (en wind)
Het had de nacht ervoor geregend en het pad is een groot glibber spektakel. Als je zo de zuidvallei inkijkt met prachtige grillige kale bomen als eenzame wachters dan neem je dat op de kop toe. Ook hier enkele medewandelaars die zich uitzonderlijk vriendelijk gedroegen. Een paardenboer leek zelfs euforisch. Beter dan andersom. Andere padgangers waren vergezeld van honden meestal labradors die dikwijls allemans vriend bleken. Zelden vind je hier afval en er zijn zelfs plaatsen in het bos waar je hondenpoep moet worden opgeruimd! Ten noorden van Chilworth kruisen we Martha’s hill waarop een forse kapel pronkt. Het uitzicht is er prachtig. Het pad buigt naar het noorden en volgt lange tijd de bosrand om uiteindelijk dwars erdoor te gaan.
Vaak volgt de NDW het oude pelgrimspad maar het zou gevaarlijk zijn ivm het verkeer je strikt aan deze oude voetgangersweg te houden. Na een open terrein (Steer’s field) en de Saint Barnabas pelgrims kerk verlaten we de NDW en lopen via een klein pad naar Dorking. Aan de rand van de stad ligt het Weststation vanwaar we terug naar ons verblijf gaan. Het was een heerlijke dag met veel zon. (en wind)Afstand op het NDW pad: 20 km Aanloop: 2 km. Naar station in Dorking: 1,3 km Van Woking station naar huis 2 km
Persoonlijke waardering: ****/****
11-3-2009 Dorking naar Mersham
Een langere treinreis van 46 minuten bracht me op deze mooie dag naar het uitgangspunt in Dorking. Het is 9.15. Ik ben snel opgewarmd door de klim naar de NDW. Het pad voert zachtjes afdalend lang een enorme wijngaard met in het midden een boerderij. Echt Frans. Snel nadat ik denk vandaag snel thuis te zijn begint de klim van Box Hill incluis vele treden. Een prima oefening voor de kuiten. De 9 kg in mijn rugzak wegen nu echt door. Het geeft me altijd een beetje vreemd gevoel als na veel zwoegen ik boven aankom en een autoparkeerplaats aantref. Als ik wat ben bijgekomen slaat dat gevoel om naar een zekere trots.
Er staat inderdaad veel buxus (box) die meerdere meters hoog worden. Er zouden ook ware bomen staan maar die heb ik niet gezien. Ik ploeter voort over het modderige pad en kom sporadisch nog een medewandelaar tegen. Bij Betchworth kom ik op 1,5 km teer terecht maar loop al snel eenzaam op Poor’s Field langs de rand van het bos. De glooiende heuvels kleuren groen in het voorjaarslicht. Na 3 uur krijg ik honger en neem me voor om op het eerstvolgende bankje te lunchen. Na 20 minuten bleek die bank bezet door 4 dames en omdat ik ook mijn schoenen wilde luchten trok ik verder.
Tegen Merstham begint de drukke M25 door te klinken en met dit geluid achter me, de vliegtuigen van Gatwick en Heathrow van beide zijden trek ik op een tochtige wei mijn schoenen uit. Alles wat Simone voor me heeft klaargemaakt gaat er in een keer in. Hierna wordt de M25 op een hinderlijke afstand gevolgd tot de passage van het lokale golfclubveld. Even later verlaat ik het pad en ga naar Redhill waar de trein me weer terugbrengt. Het is inmiddels 6 uur na de start. Een wondermooie dag.
Er staat inderdaad veel buxus (box) die meerdere meters hoog worden. Er zouden ook ware bomen staan maar die heb ik niet gezien. Ik ploeter voort over het modderige pad en kom sporadisch nog een medewandelaar tegen. Bij Betchworth kom ik op 1,5 km teer terecht maar loop al snel eenzaam op Poor’s Field langs de rand van het bos. De glooiende heuvels kleuren groen in het voorjaarslicht. Na 3 uur krijg ik honger en neem me voor om op het eerstvolgende bankje te lunchen. Na 20 minuten bleek die bank bezet door 4 dames en omdat ik ook mijn schoenen wilde luchten trok ik verder.
Tegen Merstham begint de drukke M25 door te klinken en met dit geluid achter me, de vliegtuigen van Gatwick en Heathrow van beide zijden trek ik op een tochtige wei mijn schoenen uit. Alles wat Simone voor me heeft klaargemaakt gaat er in een keer in. Hierna wordt de M25 op een hinderlijke afstand gevolgd tot de passage van het lokale golfclubveld. Even later verlaat ik het pad en ga naar Redhill waar de trein me weer terugbrengt. Het is inmiddels 6 uur na de start. Een wondermooie dag.Afstand op NDW: 17,5 km. Aanloop: 1,3 km. Uitloop naar Redhill: 3,2 km
3 toppen van 160, 210 en 230 m. Laagste punt 35 m
Persoonlijke waardering: ****/****
1 opmerking:
Je hebt er duidelijk van genoten.
En ook prachtig georganiseerd ... één overnachtingsplaats waar je telkens naar kon terugkeren?
Een reactie posten